Edycja w systemie Linux
Z UMP
d (literówki, drobne korekty) |
(podrozdział "Co dalej") |
||
| Linia 81: | Linia 81: | ||
make help | make help | ||
albo czytając [[Makefile.common|stronę Wiki opisującą Makefile.common]] | albo czytając [[Makefile.common|stronę Wiki opisującą Makefile.common]] | ||
| + | |||
| + | == Co dalej... == | ||
| + | |||
| + | Edycja map w systemach uniksowych może być bardzo wygodna, bo wiele różnych często wykonywanych czynności można zautomatyzować w prosty sposób. Wiele takich udogodnień już teraz jest "zaszytych" w istniejące narzędzia, trzeba z nich tylko skorzystać. Zajrzyj na stronę opisującą [[Makefile.common]] – znajdziesz tam wiele porad jak przy pomocy istniejącego <i>Makefile</i> szukać błędów na mapie albo ułatwiać sobie wprowadzanie poprawek. Warto też już na początku w katalogu roboczym utworzyć plik o nazwie <i>attach</i>, którego zawartość będzie dołączana do mapy za każdym razem przy jej montowaniu. | ||
| + | Zależnie od tego, czy uruchamiasz Mapedita pod wine, VirtualBoxem, VMware czy jeszcze inną metodą, katalog roboczy może być różnie widziany wewnątrz (emulowanego) systemu Windows. Być może jest to dla windowsa dysk "Z:", a może "D:" – najprościej więc będzie nie zgadywać, tylko uruchomić raz Mapedita, dodać w nim załączniki i zachować plik wynik.mp. W okienku terminala można następnie wyłuskać z niego te linie z załącznikami. Możesz to zrobić otwierając plik wynik.mp w edytorze tekstowym, albo pisząc: | ||
| + | |||
| + | tail -10 wynik.mp > attach | ||
| + | |||
| + | co zapisze w pliku <i>attach</i> 10 ostatnich linii pliku mapy, czyli właśnie twoje załączniki i być może jeszcze jakieś linie wcześniej. Pozbądź się ich otwierając plik attach w edytorze tekstowym, albo zmieniając parametr wywołania programu <code>tail</code>. Musisz to zrobić tylko raz – przy następnym wywołaniu <code>make mont</code> zawartość tego pliku zostanie automatycznie dodana, nie trzeba więc będzie mozolnie dodawać za każdym razem załączników. | ||
-- Wheart, TS | -- Wheart, TS | ||
Wersja z dnia 22:37, 15 cze 2010
Edycja UMP w systemie Linux
Spis treści |
Narzędzia
Czego będziemy potrzebowali:
- Kompletnych źródeł UMP, a przynajmniej narzędzi, pliku Makefile.common oraz obszarów, które nas interesują
- MapEdit lub MapEdit++ – edytor map
- netgen – program przydatny do sprawdzania routingu
- cvs, perl, awk, make – podstawowe wyposażenie wielu dystrybucji Linuksa
- wine lub VirtualBox z systemem Windows – by uruchomić program MapEdit
Większość narzędzi zapewne masz już zainstalowane domyślnie, gdyby się jednak okazało, że któregoś brak (np. w trakcie dokonywania jakiejś czynności), wystarczy dany program doinstalować z odpowiedniego pakietu. Poniżej lista kilku, wraz z nazwami pakietów Ubuntu, w których się znajdują (np. w celu zainstalowania programu "dos2unix" wystarczy wpisać "sudo apt-get install tofrodos"):
- dos2unix, unix2dos – tofrodos
- patch – patch
- cvs – cvs
Przygotowania
Pierwszym krokiem jest ściągnięcie źródeł projektu do przygotowanego uprzednio katalogu. Tu dla przykładu jest to UMP-src
cd mkdir UMP-src cd UMP-src cvs -z5 -d:pserver:guest@ump.waw.pl/home/cvsroot checkout .
Jeśli masz założone konto do CVS-a, to oczywiście użyj danych tego konta zamiast konta "guest" i wpisz (wystarczy raz) "cvs login". Następną czynnością jest utworzenie katalogu roboczego, w którym na co dzień będziemy dokonywać edycji UMP-a i utworzenie w nim linku do pliku Makefile.common znajdującego się piętro wyżej:
mkdir tmp cd tmp ln -s ../Makefile.common Makefile
Jeśli planujesz w Makefile coś zmieniać, to zamiast linka stwórz w katalogu roboczym plik Makefile zawierający jedną linijkę: "include ../Makefile.common". Za tym wpisem możesz dodawać własne rzeczy (np. zmieniać parametry wywołania netgena itp. "nadpisując" domyślne parametry z Makefile.common) nie "psując" głównego pliku Makefile.common.
Kolejny krok to przygotowanie środowiska – plik "Makefile.common" wymaga zdefiniowania dwóch zmiennych:
- DIR – wskazującej, które fragmenty UMPa nas interesują
- CVS – wskazującej, gdzie znajduje się katalog główny repozytorium
Możemy utworzyć sobie plik (np. env.sh), który pomoże pamiętać o zainicjawaniu zmiennych środowiskowych. Jego zawartość (lub dla osób nie używających pliku – polecenia do wykonania w bashu/sh):
export DIR=UMP-Wroclaw export CVS=/home/user/UMP-src
Użytkownicy csh/tcsh muszą tu odwołać się do swojego interpretera poleceń:
setenv DIR "UMP-Opole UMP-Katowice" setenv CVS /home/user/UMP-src
Jeśli chcemy montować więcej niż jeden kawałek mapy – w cudzysłowie umieszczamy listę montowanych elementów. Definicję zmiennej CVS można także umieścić w swoim standardowym pliku startowym, czyli .cshrc lub .bashrc – wtedy jedyną rzeczą konieczną za każdym razem będzie określenie edytowanego obszaru w zmiennej DIR.
W tej chwili jesteśmy gotowi do pracy :)
Przebieg sesji
Załóżmy, że znajdujemy się już w naszym katalogu roboczym, czyli UMP-src/tmp
Zaczynamy od przygotowania środowiska, a więc wykonania w _bieżącym_ shellu pliku env.sh (a więc za pomocą komendy "." (kropka) shella sh/bash lub "source" w csh/tcsh):
. env.sh
Lub alternatywnie – wklepujemy odpowiednie polecenia export lub setenv. Na wszelki wypadek sprzątamy po ostatniej edycji:
make clean
Następnie należy uaktualnić źródła
make update
Ważne: nie należy uaktualniać źródeł od momentu rozpoczęcia edycji do momentu odesłania poprawek na serwer! W bardzo prosty sposób prowadzi to do "znikania" zmian wprowadzonych przez innych mapperów.
Mając aktualne źródła montujemy je do pliku wynik.mp:
make mont
I od tego momentu możemy rozpoczynać pracę – MapEditem lub edytorem tekstowym, zależnie od tego co chcemy robić. Nazwy parametrów programu make ("celów" Makefile) można łączyć – make wykona je kolejno. Wszystkie powyższe czynności można więc wykonać pisząc:
make clean update mont
a że jest to często wykonywana sekwencja, istnieje dla niej specjalny skrót:
make cum
Przed uruchomieniem Mapedita można sobie wygenerować listy niestyków i innych błędów na mapie – polecam opis Makefile.common
Po zakończeniu edycji i nagraniu zmian w pliku wynik.mp wykonujemy
make demont
lub lepiej:
make clean demont
albo (to samo, tylko krócej):
make cd
I w naszym katalogu roboczym pojawia się zestaw plików ze zmianami, a na ekranie – zestaw instrukcji powodujących skopiowanie odpowiednich plików z katalogu roboczego do katalogów źródłowych. Wystarczy te linie zaznaczyć myszką i wkleić do wykonania, ale zanim to zrobisz, sprawdź, czy wszystko jest w porządku (less *.diff).
Jeśli masz prawo zapisu do repozytorium, możesz zrobić
make commit
To wykona komendę "cvs commit" na zdefiniowanych katalogach źródłowych, otwierając edytor tekstowy w celu wpisania komentarza. Domyślnie w systemach uniksowych jest to vim, ale można to zmienić ustawiając zmienną środowiskową EDITOR.
Jeśli nie masz prawa zapisu do CVS-a (albo wolisz, żeby twoje poprawki ktoś najpierw obejrzał), możesz spakować pliki diff i wysłać poprzez system zgłaszania poprawek flyspray
tar -zcvf wrzutka.tgz *.diff
To samo osiągniesz pisząc "make wrzuta", a o innych możliwościach pracy wspomaganej przez Makefile możesz się dowiedzieć pisząc
make help
albo czytając stronę Wiki opisującą Makefile.common
Co dalej...
Edycja map w systemach uniksowych może być bardzo wygodna, bo wiele różnych często wykonywanych czynności można zautomatyzować w prosty sposób. Wiele takich udogodnień już teraz jest "zaszytych" w istniejące narzędzia, trzeba z nich tylko skorzystać. Zajrzyj na stronę opisującą Makefile.common – znajdziesz tam wiele porad jak przy pomocy istniejącego Makefile szukać błędów na mapie albo ułatwiać sobie wprowadzanie poprawek. Warto też już na początku w katalogu roboczym utworzyć plik o nazwie attach, którego zawartość będzie dołączana do mapy za każdym razem przy jej montowaniu. Zależnie od tego, czy uruchamiasz Mapedita pod wine, VirtualBoxem, VMware czy jeszcze inną metodą, katalog roboczy może być różnie widziany wewnątrz (emulowanego) systemu Windows. Być może jest to dla windowsa dysk "Z:", a może "D:" – najprościej więc będzie nie zgadywać, tylko uruchomić raz Mapedita, dodać w nim załączniki i zachować plik wynik.mp. W okienku terminala można następnie wyłuskać z niego te linie z załącznikami. Możesz to zrobić otwierając plik wynik.mp w edytorze tekstowym, albo pisząc:
tail -10 wynik.mp > attach
co zapisze w pliku attach 10 ostatnich linii pliku mapy, czyli właśnie twoje załączniki i być może jeszcze jakieś linie wcześniej. Pozbądź się ich otwierając plik attach w edytorze tekstowym, albo zmieniając parametr wywołania programu tail. Musisz to zrobić tylko raz – przy następnym wywołaniu make mont zawartość tego pliku zostanie automatycznie dodana, nie trzeba więc będzie mozolnie dodawać za każdym razem załączników.
-- Wheart, TS
