Szlaki

Z UMP

Aktualna wersja

Rysowanie szlaków

Szlaki (piesze, rowerowe i dydaktyczne, oznaczone w terenie kolorami) w UMP są dodawane do:

• mapy w wersji topo (i wtedy są nieroutowalne, tzn. routing posługuje się tylko drogami z mapy podstawowej)
• nakładki UMP-szlaki (i wtedy są routowalne, ale nie ma przeskakiwania na mapę podstawową, a może nią być GPmapa, CNE lub dowolna inna, z routingiem lub bez).

Do rysowania szlaków służą typy definiowane. To oczywiste, jak się stosuje skórki. Szlaki wrzuca się do plików *.szlaki.topo.txt, to też oczywiste. Mniej oczywiste jest to, że sam szlak nie daje routingu, czyli trzeba jednocześnie rysować "normalną" ścieżkę albo drogę. No i tu pojawia się dylemat: jak drogę i szlak narysować względem siebie?

źle: zbędne węzły skrzyżowań szlaku i ulicy

Słuchajcie uważnie, bo powiem to tylko raz ;) Szlaki rysujemy obok dróg (korzystając z narzędzia offsetpolyline). Kiedyś istniała druga szkoła, rysująca jedno na drugim, ale wszyscy jej wyznawcy umarli śmiercią naturalną.

Tworzenie węzłów skrzyżowań szlaków z drogami(ścieżkami) jest zbędne.

Na pewno ważniejsza jest droga (lub ścieżka) "normalna". Daje ona routing dla turystów korzystających ze szlaku (pieszych lub rowerzystów). Drogi powinny być posklejane z innymi drogami na zasadach ogólnych oraz biec w tych miejscach, które odpowiadają rzeczywistości czyli trackom z GPS.

Jeśli nanosimy szlak idący "po niczym", wzięty z zaufanego importu (Szlak Bociani, Bursztynowy, trail.pl itp.), to znaczy, że można i powinno się tamtędy przejść lub przejechać rowerem, a więc dodajemy "ścieżkę bazową":

• • typ 'szlak' (0x16), z ograniczeniem dla pieszych jeśli szlak jest pieszy
  • Label={szlak - rodzaj drogi nieznany}
  • w pliku *.topo.txt

Szlaki włączone do mapy nie mają właściwości routingowych i są tylko kolorowymi podpowiedziami. Ale w nakładce UMP-szlaki one są zamieniane na osobną warstwę z właściwościami routingowymi, chociaż bez możliwości przeskoku na inne mapy pokazywane przez odbiornik (nieważne czy będzie to UMP, GPMapa, CNE, czy jakakolwiek inna mapa nawet bez routingu. Czyli trzeba też sklejać szlaki z innymi szlakami, chociaż - zwróć uwagę - z drogami niekoniecznie.

Nazewnictwo szlaków

Szlaki - ich nazwy - podlegają takim samym wytycznym jak nazewnictwo ulic. Dwie naczelne zasady to:

• jak najmniejsza długość
• czytelność - w przypadku szlaków w opisie należy określić kolor

Zasady szczegółowe (do dyskusji):

• pomijamy w nazwie słowo "szlak", "ścieżka" i cokolwiek innego co komuś do głowy przyszło by nazwać trasę oznaczoną barwnie (wytyczna: długość tekstu)
• pierwsze słowo określa kolor - czerwony, żółty... z użyciem polskich znaków diakrytycznych
• drugie słowo określa rodzaj szlaku - konny, narciarski... z użyciem polskich znaków diakrytycznych.

Dla przypadków gdzie rodzaj szlaku jest już podany w typie danego odcinka - pomijamy! (czyli nie piszemy rowerowy i pieszy)

• dalsza część nazwy może określać nazwę właściwą szlaku, ale też powinna być skrótowa, zamiast "szlak xxx-lecia nadania praw miejskich YYY" lepiej "xxx-lecia YYY"

Uwagi

Dodatkowe uwagi podczas edycji:

• Ważne jest podanie czasu zbierania szlaku: minimum to rok a lepiej podać nawet miesiąc - przebieg szlaku potrafi się zmienić w ciągu roku, podajemy to w komentarzu.
• Podanie koloru szlaku w nazwie (odbiorniki czarno-białe)
• Dopuszczalne jest łączenie kawałków tego samego szlaku (join, nie merge), ale z umiarem.

W szczególności dla przypadków kiedy ten szlak ma kilka kawałków wspólnych, bądź liczba węzłów routingowych przekracza liczbę graniczną.

Przykład:

-------1---------*--------2---------*=====3=====*----------4--------

- szlak np "czarny im. Włodka"
= szlak wielokolorowy
* to miejsce rozdzielenia

A więc dla odcinka 1,2 trzeba użyć merge, dla odcinków (1,2 merge) + 4 można użyć join

• Nazwy szlaków piszemy z polskimi literkami umieszczając ich nazwy, jeżeli występują